środa, 27 maja 2020

Wyjątkowy Dzień Dziecka 2020


 Dzień Dziecka to świetna okazja do okazania Dziecku miłości, która dla niego jest tak ważną jak tlen, Dziecko nie może bez miłości żyć, a tak wielu dziś Rodziców o tym zapomina w świecie instant. Pośpiesz się fajtlapo, jakaś Ty glupiutka, co z Ciebie wyrośnie, przynosisz nam wstyd. Nie wiem czemu takie teksty mają służyć ale na pewno nie okazywaniu miłości.



Świadectwo księdza Pawlukiewicza jest wstrząsające, ale powinno być przestroga dla wszystkich Rodziców. 
Tego dnia jak zwykle ćwiczylem przy fortepianie, mojej Matce powiedziano ze mam wielki talent .Tego dnia Ojciec wrócił pod wpływem, popatrzył na mnie i powiedział z pogarda Ty pedale. 
Ks Pawlukiewicz : Ten Chłopiec nigdy już nie usiadł do fortepianu , gdy przyszedł do mnie był dojrzałym 30-letnim mężczyzną, było już 5 lat od śmierci Ojca a mimo tego te słowa spowodowały iż nadal czuł się nic nie warty, dopiero po 5-cio letniej terapii duchowej, odzyskał poczucie wartości.



Ale to zupełnie skrajny przypadek, ale ile jest takich przypadków które deprecjonują pasje Dziecka. Mamo Mamo popatrz Tomaszewski, Deyna, Boniek, Lato .... Ty byś się lepiej za lekcje wziął Mamo, Mamo posłuchaj jaka świetną muzyka. Dobrze ale wylacz to wycie. Aha to moja muzyka jest wycie.

Jedna z najbardziej podziwianych modelek świata, nie będę mówił o jaki kraj chodzi, bo od razu byscie odgadli o Kim piszę, była w dzieciństwie gruba i powszechnie uznawana i w Rodzinie i w Szkole za brzydulę. Czy może Was dziwić że kiedy byla juz czołową topmodelką, girlcover - dziewczyną z okladek najpopularniejszych magazynow mody i została zaproszona przez stacje NBC, powiedziała : tak naprawdę jestem brzydka - nawet podziw całego świata nie zmienił tego przekonania z Dzieciństwa.

Ja nie deprecjonuje tu Rodziców, jestem pełen podziwu dla tych którzy obserwują każdy trening Syna lub są managerami Córki tak jak miało to miejsce w przypadku Viki Gabor, choć trzeba być ostrożny czy są to marzenia Dziecka czy nasze wyobrażenia o Dziecku.



Szczególnie jestem pod wrażeniem tych Rodziców którzy odbudowują poczucie ważności i wartości Dziecka. Pamiętam bardzo dobrze pewna Pedagog, która znając stadia rozwoju Eriksona doskonale wiedziała ze jeśli nie przekona Syna o tym że mimo iż nie otrzymał talentu szybkiego przyswajania wiedzy, to otrzymał inne talenty, zrobiła dokładnie to samo co Goldie Hawn mówiąc pewnemu Dziecku ze mistrz Wimbledonu nie musi znać rachunkowości od tego ma księgowego. 

Goldie użyła jeszcze innego argumentu Richard Branson, Bryan Tracy, Frank Begger formalnie nie mieli żadnego wykształcenia, ale czy byli nieukami skąd że znowu , znali prawie na pamięć książki Dale Carnegiego, Roberto Cialdiniego, Richarda Bandlera, Virginii Satir , Wessingera, Florence Littauer. Właśnie ta wiedza była im niezbędna. 

Jeśli można mieć o coś pretensje do tej wspaniałej Matki, to że nie przestrzegła Syna że w tematach na których się nie zna, lepiej niech aktywnie słucha niż wygłasza dyskusyjne teorie oderwane od rzeczywistości. 

Nikt od Nas nie wymaga byśmy byli perfekcjonistami znającymi i się na wszystkim. Nie znam Człowieka i zapewne Ty również takiego nie znasz który nie popełniłby choć jednego błędu w swoim życiu.

Ale tak naprawdę jego matka dała mu najlepszy prezent w życiu nawet lepszy niż milion dolarów, pewność siebie i poczucie nieograniczonych możliwości oraz umiejętność prowadzenia swobodnej konwersacji.

Innym świetnym prezentem jest wspólnie spędzony dzień, świadczący ze Dzieci są dla nas ważne i kochane. Nigdy nie zapomnę lodów z Mamą na Karłowie lub dwa tygodnie tylko ja z Tatą w łódce na rybach na Orlu.




Zaplanujcie dla dziecka dzień pełen atrakcji. Jeżeli wasza pociecha spędza cały dzień w domu, to zacznijcie od uroczystego śniadania. Tego dnia nie liczcie kalorii, przygotujcie ulubiony posiłek dla najmłodszych. Popołudnie to świetna okazja na rodzinny piknik. Oprócz kosza ze smakołykami, weźcie do parku też frisbee lub paletki do badmintona. Wieczór możecie zakończyć sesją z ulubionymi grami planszowymi (lub zupełnie nowym tytułem, który może się okazać świetnym prezentem na Dzień Dziecka) waszych dzieci. Jeśli najmłodsi uwielbiają spędzać czas przy konsoli lub komputerze, znajdźcie gry, które oferują kooperację. Gra na dwa pady może okazać się świetną rozrywką również dla rodziców.

Koniecznie przejrzyjcie gry na Esklep Kreatywni i Rozkosz Zakupów.
 
Dzień Dziecka 2020 z pewnością okaże się wspaniałym przeżyciem dla dzieci i ich opiekunów. Przemyślany prezent oraz beztroska, szczęśliwa atmosfera to główne punkty programu. Niech zatem ten Dzień Dziecka nie będzie taki sam jak wszystkie poprzednie, ale wyjątkowy i niezapomniany.

1. Konflikty między ufnością a podstawową nieufnością

ytuj

  • Faza oralno-sensoryczna, okres niemowlęcy.
    • Noworodek jest całkowicie zależny od swoich opiekunów.
    • Źródłem jego nieufności jest zagrożenie homeostazy; źródłem ufności – fakt doznania opieki.
    • Osiągnięcie poczucia ufności jest wskaźnikiem prawidłowo przebiegającego procesu przystosowania.
    • Przejawy ufności dziecka: głębokość snu, łatwość przyjmowania pokarmu i wydalania.
    • Matka staje się dla dziecka wewnętrzną pewnością i zewnętrzną przewidywalnością.
    • Ufność wyraża się też w jego aktywności poznawczej – bada ono świat narażając się na doznania przykre, a oczekując przyjemnych.
    • Ząbkowanie – moment krytyczny w kształtowaniu się ufności; mogą kształtować się wtedy tendencje masochistyczne (szukanie ulgi przyjemności w ranieniu siebie).

2. Konflikt pomiędzy autonomią a wstydem i zwątpieniemEdytuj

  • Faza mięśniowo-analna, wczesne dzieciństwo.
    • Dziecko uczy się panować nad własnym organizmem.
    • Zaczyna różnicować własne stany wewnętrzne i kontrolować je, staje się bardziej samodzielne.
    • Z poczucia samokontroli rodzi się poczucie autonomii własnego istnienia.
    • Utrata samokontroli wywołuje wstyd i zwątpienie we własną autonomię.
    • Uczucie wstydu określa Erikson jako reakcję na sytuację, w której człowiek jest przez innych oglądany, gdy nie czuje się gotów do tego aby być oglądanym. Uczucie wstydu może wywoływać wrogość do siebie, człowiek pragnie być niewidzialnym, zmaleć lub zniknąć.
    • Zwątpienie we własną autonomię – utrata samokontroli lub nadmierna kontrola rodziców.
    • Konsekwencje konfliktu związanego z kształtowaniem się poczucia autonomii: nadmierna, obsesyjna skłonność do samokontroli i manipulowania sobą (nerwica natręctw), lęki paranoidalne, urojenia prześladowcze.

3. Konflikt pomiędzy inicjatywą a poczuciem winyEdytuj

  • Faza lokomocyjno-genitalna, wiek zabaw.
    • Dziecko pod wpływem otoczenia spostrzega kuszące możliwości „podboju świata”, rozwija zdolność samoobserwacji i kierowania sobą, przejawia inicjatywę w działaniu.
    • Następuje zderzenie własnego autonomicznego zachowania dziecka z autonomicznym zachowaniem innych ludzi. Pojawia się niezgodność interesów, dziecko przegrywa. Pojawia się frustracja, poczucie winy, chęć wycofania się z podjętej aktywności.
    • Dziecko różnicuje ludzi ze względu na płeć, identyfikuje się z rodzicem tej samej płci i rywalizuje z nim o uczucie adorowanego rodzica płci przeciwnej. Niepowodzenie prowadzi do poczucia winy i lęku przed karą.
    • Dziecko podejmuje inicjatywy nie wywołujące konfliktu – posługiwanie się narzędziami, zabawkami, opieka nad młodszymi dziećmi.
    • Patologiczne rozwiązanie kryzysu wyraża się w histerycznym wyparciu własnych pragnień i popędów.

4. Kryzys pomiędzy produktywnością a poczuciem niższościEdytuj

  • Faza latencji
    • Dziecko czerpie przyjemność z posługiwania się narzędziami, uczy się posługiwać symbolami, ćwiczy wytrwałość i cierpliwość.
    • Niepowodzenie i utrata statusu w grupie wywołuje poczucie niższości i utrudnia identyfikację z grupą, w której się pracowało.
    • Przebieg rozwoju w tej fazie decyduje o późniejszym stosunku do pracy, do ludzi, z którymi się pracuje i zdolności do sukcesu.
    • Nieprzystosowanie może polegać na niemożności identyfikowania się z grupą i z pracą, na poczuciu niższości lub na ograniczeniu siebie i takim zacieśnieniu horyzontów, że nie mieści się w nim nic poza pracą.

5. Kryzys między tożsamością a dyfuzją rólEdytuj

  • Pokwitanie i dorastanie.
    • Szybkie zmiany fizyczne i fizjologiczne powodują zachwianie obrazu „ja” i konieczność skonfrontowania tego, co się sądzi o sobie z wyobrażeniami jakie inni mają o człowieku.
    • Do najważniejszych zadań należy wybór zawodu i partnera seksualnego.
    • Kształtuje się poczucie tożsamości – jest się kimś określonym zarówno we własnych oczach, jak i w oczach innych ludzi
    • Czynniki związane z kształtowaniem się tożsamości:
      • Rozwój perspektywy czasowej-zdolność spostrzegania własnego życia jako przebiegającego i ograniczonego w czasie.
      • Pewność, że jest się sobą.
      • Wypróbowywanie ról.
      • Przewidywanie sukcesu-umożliwia ustalenie tożsamości zawodowej.
      • Identyfikacja seksualna.
      • Polaryzacja przywództwa-zdolność podporządkowania się przywódcy i bycia przywódcą.
      • Polaryzacja ideologiczna-określenie własnej przynależności ideologicznej.
    • Nierozwiązany konflikt wokół tożsamości wyraża się w poczuciu rozproszenia ról, które się podejmuje, w rozproszeniu tożsamości
    • Najczęstszy przejaw nieprzystosowania to niezdolność do identyfikacji z zawodem, może pojawić się też tożsamość negatywna - określenie się przez zanegowanie pozytywnych oczekiwań i wartości społecznych (może wyrażać się w formie przestępczej itp.).

6. Konflikt między intymnością a izolacjąEdytuj

  • Młodość.
    • Intymność wywołuje lęk, gdyż wiąże się z niebezpieczeństwem utraty w kontakcie z partnerem poczucia „ja”.
    • Lęk ten prowadzi do poczucia izolacji i unikania związków wymagających intymności.
    • Osiągnięcie intymności w małżeństwie jest zarazem przygotowaniem podstaw dla zdrowego rozwoju potomstwa.

7. Płodność i stagnacjaEdytuj

  • Wiek dorosły.
    • Płodność w teorii Eriksona to chęć posiadania potomstwa i opiekowania się nim z pełnym poczuciem odpowiedzialności rodzicielskiej.
    • Regresja w tym stadium wyraża się w obsesyjnej potrzebie pseudointymności oraz okresowym wzajemnym wstrętem partnerów do siebie.

8. Konflikt między integralnością ego a rozpacząEdytuj

  • Dojrzałość.
    • Integralność ego opiera się na akceptacji ludzkości i akceptacji własnego istnienia jako koniecznego i niepowtarzalnego.
    • Jeżeli człowiek nie jest w stanie zaakceptować swego dotychczasowego życia, nie jest też zdolny pogodzić się z faktem skończoności swego istnienia. Chciałby zacząć wszystko od nowa, ale wie, że życie jest za krótkie. Rodzi się rozpacz i lęk przed śmiercią.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz